O H - F O R U M

En dat terwijl de grote man zelf zich helemaal niet heeft laten zien.... Zou hij erg boos zijn?

Graf von L. schreef:En dat terwijl de grote man zelf zich helemaal niet heeft laten zien.... Zou hij erg boos zijn?

boos?...waar op dan :roll:
ik denk dat de grote man druk was...of zo iets :lol:

Ik weet ook niet waarom, maar ik kreeg het idee dat hij het niet naar zijn zin had.

het overstappen

gas
stroom
zorgverzekeraar
bank

bijna een dagtaak

O ja! En dan ook nog dat gezeur over hypotheken.
Om nog maar te zwijgen over de feestdagen.

Blij als het januari is.

toch al veel bespaard

Lastig, een discussie voeren met iemand die zich aangevallen voelt.

Of, bij nader inzien, het is niet eens een discussie, het zijn vragen gesteld uit nieuwsgierigheid.

Dus;

Lastig, antwoord krijgen op vragen terwijl de ander zich aangevallen voelt.

Man! Hoeveel antwoorden heb ik niet gegeven! :?


















Niewsgierigheid is iets anders dan belangstelling

Dat klopt, beide.




Ik stel de vragen niet uit belangstelling voor het geloof, maar uit nieuwsgierigheid naar hoe jij met dat geloof omgaat.

Of is dit ook te bot?
Spreekt hieruit te weinig begrip voor het geloof of de gelovige?


















Al met al komt het denk ik neer op belangstelling voor jou .

Ik vind het een eerlijk antwoord.













Het bevestigt dat mijn schroom er niet voor niks is.

JC Djurovski schreef:Al met al komt het denk ik neer op belangstelling voor jou :shock: .

Dat laatste denk ik ook. Maar alles komt vandaag verkeerd aan bij GvL, lijkt het, althans bij dit onderwerp.

Graf von L. schreef:Het bevestigt dat mijn schroom er niet voor niks is.

Nou, ik geloof het verder wel.

Dat heb je mis. Het komt vandaag juist goed aan. Gistermiddag kwam het verkeerd aan. Maar dat kwam ook door mezelf, geef ik toe.

Nou, ik vond jou gisteravond een stuk toeschietelijker dan nu. JC doet ontzettend z'n best maar jij gooit alles boos aan de kant als bewijs... bewijs van wat? Ik snap het niet meer.

Oooh, ik ben helemaal niet boos. Dat interpreteer je verkeerd.

Ik zeg alleen dat zijn onbegrip over het geloof nou precies datgene is waarom ik er niet van hou om er over te praten. Hij zal denken: wat is die Von L. gek dat hij dat allemaal gelooft. Het zijn immers geen zaken die wetenschappelijk bewijsbaar zijn. En zelf heeft hij het achter zich gelaten omdat hij het onzin vindt. Snap je?

Dan niet boos, maar op z'n minst geïrriteerd. Zo kom je nl. voortdurend over.

Zelf interpreteer je er ook flink op los. JC drukt zich uiterst correct uit, weegt z'n woorden op een goudschaaltje (ik ook), geeft aan dat het persoonlijke belangstelling is, maar krijgt meteen de deksel op zijn neus.

Graf von L. schreef:Hij zal denken: wat is die Von L. gek dat hij dat allemaal gelooft. Het zijn immers geen zaken die wetenschappelijk bewijsbaar zijn.

Graf von L. schreef:Niewsgierigheid is iets anders dan belangstelling

Ik ben mijn belangstelling inmiddels wel voorbij.

Dat denkt hij niet.
Hij denkt, hoe komt deze man die ik hoog heb zitten vanwege zijn kennis, ook de levensbeschouwelijke, tot een zo vast geloof.
Wat is hij op zijn zoektocht allemaal tegengekomen waardoor hij het geloof zo liefdevol omarmt.

Vanwege mijn totaal andere kijk, en waarschijnlijk ook totaal andere opvoeding, ben ik onmogelijk in staat dit zonder uitleg te begrijpen.
Dat begrip is denk iets waar niet alleen ik, maar ik denk ook Close, naar op zoek ben.
Het is dus niet de bedoeling om jou of het geloof belachelijk te maken.

Ik ben dus katholiek opgevoed, en als kind had ik al veel belangstelling voor het geloof. Als zeven- achtjarige al. We gingen elke zondag naar de kerk, maar het was beslist niet streng. Meer een goede gewoonte in zekere zin. Geen hel en verdoemenis. Het was een vrolijk geloof, maar ook niet vrijzinnig. En zeker niet van dat zware. Dat scheelt denk ik ook wel. Ik heb dan ook nooit een negatieve ervaring gehad in dat geloof. Het heeft mijn belangstelling voor het metafysische wel bijzonder aangewakkerd.

Toen ik puber werd begon ik overal vragen bij te stellen, en begon ik het katholieke geloof absurd te vinden. Twintig jaar lang was ik agnost (hoewel ik ook in die periode altijd belangstelling had voor geloofszaken), maar op zeker moment begon het weer te trekken. Ik weet natuurlijk niet of het geloof een illusie is of een waarheid (hoewel ik daar wel van uitga natuurlijk), maar het is in ieder geval wel een waarheid dat ik niet zonder kan/wil. Het is de totaalervaring, en het verlost van existentiele eenzaamheid.

Het lijkt een beetje op een antwoord, alleen is het nog niet helemaal duidelijk.
Op een gegeven moment begint het weer te trekken en even daarna kun je niet meer zonder.
Wat is dan het en waarom is een leven zonder niet voor te stellen?
Het blijft wat onduidelijk voor deze ongelovige.
Vreemd ook om van jou dit antwoord te krijgen.
Er waren genoeg complimenten om je duidelijk te maken dat ik vind dat je een weloverwogen indruk maakt bij je meeste bijdragen, een uitzondering daarop zijn waarschijnlijk je bijdragen over het voetbal.

Aan de andere kant is het wel fijn dat je, ik denk vooral voor je gevoel, ons een beetje mee laat gluren in de keuken van Von L.
Vreemd is je nogal botte reactie op Close, wanneer hij verwijst naar opvoeding en schrijft dat je terug bent in het ouderlijk geloof. Dat het een kwestie is van opvoeding, jeugdsentiment, lokale waarden en traditie is.
Vreemd omdat je zelf schrijft over je katholieke opvoeding, dat het een goede gewoonte was, geen vrijzinnig gebeuren.

Maar ik denk te begrijpen dat het zelfs voor jou te lastig is om een vrij onduidelijk iets als geloof te duiden.
Om een ander te vertellen wat het is dat je heeft geraakt.
Om ons te vertellen wat je er van overtuigt dat er een bron is die liefde of god of misschien zelfs drieeenheid heet.

Jammer, maar begrijpelijk.

Hoezo zijn mijn bijdragen over het voetbal niet weloverwogen?











Ik heb inderdaad te fel op Close gereageerd, en heb daarvoor mijn excuses ook al aangeboden (sorrie gezegd). Toen ik het voor het eerst las kreeg ik het idee dat hij alles psychologisch wilde verklaren. Natuurlijk spelen psychische factoren ook mee, maar ik vond dat ik te veel werd nergezet als een lijdend voorwerp dat zelf geen actieve bijdrage leverde aan zijn opvattingen. Alsof iemand die het geloof vaarwel zegt, of nooit een geloof heeft gehad, geen produkt is van zijn opvoedig, maar volkomen vrij is in zijn gedachten. Maar ik had dat niet goed gezien.

Maar neem ons eens ff mee in de wereld van de katholieke denkers. Want, met het schaamrood op de kaken, moet ik bekennen dat ik daar nou vrij weinig van weet.

Als je werkelijk geinteresseerd bent zou ik beginnen met Belijdenissen van Augustinus.


Of een inleidend werk van Martijn Schram (Heb ik even van het blog van een vriend gehaald.)


In de bundel ‘De Ontdekking van het Innerlijk, de actualiteit van Augustinus’, staat een opstel van Martijn Schram dat mij bijzonder trof. Het begint met een citaat:


‘Men mag niet ophouden te zoeken naar wat eigenlijk onbegrijpelijk is, zolang men in het onderzoek van onbegrijpelijke dingen voortgang maakt, en zolang men zelf steeds beter wordt van het zoeken naar een zaak van zo grote waarde.’ (Augustinus, De Trinitate XV 2,2, vertaling Van Bavel).


In dit kleine opstel beschrijft Schram Augustinus’ zoektocht naar God. Onze zoektocht naar God houdt het midden tussen ‘zoeken naar God’ en ‘verlangen naar God’. Dit komt overeen met het verschil tussen ‘het zoeken naar God’, waar in de psalmen sprake van is (hier is ‘zoeken’ de waarachtige liefde tot God), en het ‘zoeken’ van de oude Grieken, dat beter kan worden vertaald met ‘speculeren, schouwen’. ‘Hoe u te zoeken, Heer’, vraagt Augustinus.


Onze zoektocht naar God is gebaseerd op de wil om God te vinden. Maar een zaak waar we volstrekt geen idee van hebben, kan eenvoudigweg niet ‘verlangend gezocht’ worden. Dat wil zeggen, men kan zich wel aan een dergelijke zoektocht zetten, maar deze zal vergeefs zijn. Vandaar dat men al enig idee moet hebben van wie of wat God is: ‘de ziel bezit er vooraf reeds enig idee van’. Omdat men datgene bemint wat men kent, schrijft Schram, ook al kent men het maar een beetje, leidt deze vorm van beminnen tot betere en meer volledige kennis.


Stel echter dat iemand zegt geen enkel idee van God te hebben. Hoe zal deze persoon dan God zoeken? Hier gelooft Augustinus dat alle mensen in staat zijn om kennis te nemen van de ziel: en God is aanwezig ‘aan’ de ziel. Uiteindelijk zal de mens vinden dat het ontdekken van God, hoe aarzelend ook, waarheid en geluk tot gevolg hebben. Wie er zo voorzichtig van overtuigd is dat God bestaat, zal dan verder zoeken. En ontdekken dat God een onbegrijpelijk mysterie is. De zoektocht krijgt nu een oneindig en onbegrensd karakter.


Als het om God gaat, zo zegt Augustinus, schijnt datgene wat je altijd maar blijft zoeken, in feite nooit gevonden te worden. ‘Wanneer het object begrensd zou zijn, hield de zoektocht op bij de ontdekking van het object. Maar in het geval van het zoeken naar God, gaat het zoeken door, zonder ooit af te laten, zonder ooit af te zijn. Want God is incomprehensibilis et immensus, hij is niet te vatten en niet te meten.’


Deze nooit aflatende zoektocht naar de onbegrensde God (het mysterie) heeft voor Augustinus een ultieme en spirituele zin.


Het enige wat men volgens Augustinus nodig heeft om God te vinden, is een enkel idee van wie God kan zijn. Daarna begint de zoektocht die nooit ophoudt, maar wel vervult en gelukkig maakt.


Schram, M, Zoeken naar God, in: Blans, B (red), De Ontdekking van het Innerlijk, de actualiteit van Augustinus, Valkhof Pers, 2012, p.44 - p.58.

Ja daaag! Gaan we alweer met namen gooien? :lol:

Er staat nu eindelijk wat op papier. Misschien denk je dat je er nu vanaf bent, maar zo makkelijk gaat dat natuurlijk niet in dit topic. :D Het is een leuk begin, dat wel. Maar na alle omtrekkende bewegingen ben ik (net als JC, naar ik begrijp) nu toch wel een tikje teleurgesteld over wat ons zo lang is onthouden. Voor een sollicitatie naar de functie van kapelaan is dit wellicht voldoende maar wij, je forumvrienden, willen toch graag nog wel wat minder cv en wat meer inside information.

Het was dus een warm bad, die katholieke jeugd van jou, dat is de indruk die ik krijg. Vrolijk, niet vrijzinnig, ook niet zwaar. Maar wat hield dat dan in? Als misdienaar appels gooien in de boomgaard? Wijwater-gevechten? Ladderzat in de biechtstoel na het stiekem lurken aan de miswijn?

Toegegeven, ik weet helemaal niks van het katholieke geloof, had vroeger twee buurjongetjes met een kerststal, een katholieke ex-zwager en dat was het. De laatste jaren heb ik telkens een smoes om niet mee te hoeven naar de nachtmis met onze vrienden, die zelf nooit mee willen naar een oecumenische kerstdienst... Dus ik ben een leek. De indruk die ik heb is dat zo'n katholieke mis aan elkaar hangt van de rituelen, koren en andere rimram. Is dat het katholieke geloof of voerde je ook diepe discussies met Meneer Pastoor over bijbelverhalen, de zin van het leven etcetera? Ging je dan ook biechten? Hoe zit dat met die metafysische belangstelling?

Nu het ijs eenmaal is gebroken, is dit natuurlijk een eitje.

Heb ik even van het blog van een vriend gehaald

Wat krijgen we nou? Je houdt er ook nog een schaduwleven vol katholieke vrienden op na? :shock:

Het was dus een warm bad, die katholieke jeugd van jou, dat is de indruk die ik krijg. Vrolijk, niet vrijzinnig, ook niet zwaar. Maar wat hield dat dan in? Als misdienaar appels gooien in de boomgaard? Wijwater-gevechten? Ladderzat in de biechtstoel na het stiekem lurken aan de miswijn?

Ik wilde geen misdienaar zijn. En ben het ook nooit geweest. Ik heb drie keer gebiecht, en zei dan telkens hetzelfde. (Ruzie gemaakt met mijn broer, gelogenen gevloekt)


Toegegeven, ik weet helemaal niks van het katholieke geloof, had vroeger twee buurjongetjes met een kerststal, een katholieke ex-zwager en dat was het. De laatste jaren heb ik telkens een smoes om niet mee te hoeven naar de nachtmis met onze vrienden, die zelf nooit mee willen naar een oecumenische kerstdienst...

Huh? Ga jij dan wel naar een oecumenische dienst? Dat vind ik interessant! Vertel eens....

Dus ik ben een leek. De indruk die ik heb is dat zo'n katholieke mis aan elkaar hangt van de rituelen, koren en andere rimram. Is dat het katholieke geloof of voerde je ook diepe discussies met Meneer Pastoor over bijbelverhalen, de zin van het leven etcetera? Ging je dan ook biechten? Hoe zit dat met die metafysische belangstelling?

Ja ja het barst van de rituelen. Maar dat vind ik niet erg. De pastoor kwam meer op school uitleg geven over geloofszaken. Die lessen volgde ik met buitegewoon veel belangstelling. Buitengewoon, Close!

Nee die vriend is remonstrants. Maar mijn allerbeste katholieke vriend is de Kat.

Is De Kat dan een afkorting van De Katholiek?


Interessant stuk over Augustinus. Heb het twee maal gelezen om er iets van te begrijpen. Geef ons nog eens wat!

Juich maar niet te vroeg, die oecumenische dienst is met kerstmis in de Oude Kerk op de Walletjes, maar we werden altijd gedwongen om mee te gaan naar nachtmissen met huilende kinderen en kaarsjesoptochten. Stomvervelend vond ik dat. De laatste jaren ging M. met de meisjes naar een antroposofisch kerstspel in Amstelveen. Misschien gaan we dit jaar wel, dan maar zonder onze vrienden.

P.S. Doe svp even wat aan die quotes, dit leest zo lastig. Simpel selecteren en op het knopje drukken.

Is De Kat dan een afkorting van De Katholiek?

Interessant stuk over Augustinus! Geef ons meer. Van anderen, van wat jou boeit.

Ik volg al jaren het blog van mijn vriend Jan Riemersma. Het is zeer zeer interessante metafysische materie. Ik denk dat jij er ook van zult genieten, Mbongo. Echt!

Is M. dan wel een spiritueel iemand, Close?