O H - F O R U M

Vrijdagavond condoleren dus

Maar ook:​


Alle leden van de Undergroundclub zijn ook welkom bij de herdenking van Roel op zaterdag 11 februari in Streeckgenoot Spinbaan 21a Doetinchem. Aanvang 15.00uur.

Menno en ik zullen er zaterdag zijn en hopen jullie daar te treffen.

Tot morgen!

IN MEMORIAM ROEL

Natuurlijk, ik wist van kindsbeen af natuurlijk al van jouw bestaan. Je was immers de jongere broer van William, we kwamen allebei uit Velswijk en gingen allebei in Keijenborg naar de lagere school. Maar ik leerde je pas goed kennen in 1987. Op de zaterdag- en zondagavonden troffen we elkaar in de Hengelose discotheek Invention. Als die tent gesloten werd reden we nog snel even naar Doetinchem om te kijken of er in de Baraque nog wat te doen was.

Met je new wave uiterlijk –puntschoenen, colbertje en een Morrissey-achtige kuif- wist je altijd de aandacht te trekken van de meiden, ik zag ze naar je staren als we binnen kwamen en naar de dansvloer liepen. Casanova kwam binnen met een sigaret in zijn mondhoek en een grijns op zijn gezicht!
Op een avond sloeg je een mooie meid uit Ruurlo aan de haak, en als ik eerlijk ben was ik daar best jaloers op.
Ik woonde in de Doetinchemse Caenstraat en een tijdje later werd je bijna mijn buurman. Je kwam te wonen in de Verzetslaan. Op maandagavonden zochten we elkaar op en discussieerden een paar uur over van alles en nog wat, vaak ook over politiek. Nee, we waren het lang niet altijd met elkaar eens, en dat was maar goed ook. Zonder meningsverschil immers geen discussie.
Op verjaardagsfeesten was jij degene die aankwam met de meest originele cadeaus. Ik herinner me de etalagepop met daarop een kerstboom. En dan geen kaarsen in die boom maar 30 brandende sigaretten. Want roken was een van onze grootste hobby’s.
Aan al dat uitgaan kwam natuurlijk een eind. De Baraque en Invention sloten begin jaren 90 hun deuren, maar wij raakten ook gesetteld.
Jij vertrok met jouw grote liefde Nathalie naar Arnhem, maar een aantal jaren later werden jullie opnieuw bijna buren. Nu in Velswijk waar je campingbaas werd.

Ik werd vijftig en jij wist dat ik geen bord met HANS 50 TOETEREN! aan de weg wilde. Daarom zette je bij nacht en ontij een bord voor mijn deur waarop stond: HANS 50 NIET TOETEREN!

Het was in deze tijd dat de grote undergroundclub ontstond. De club op de Spinnenkoptribune van de Vijverberg werd in de loop der jaren steeds groter. Ook jij sloot je aan met een seizoenkaart. En volgens mij ging het je meer om de gezelligheid dan het voetbal. Toen we op het idee kwamen om met de undergroundclub zelf te gaan voetballen wist je al heel snel dat jij de scheidsrechter moest zijn. Roze kaarten i.p.v. gele en rode. Hoog opgetrokken zebrakousen. Zwart pak. In de undergroundarbitrage had je iets gevonden wat je wilde zijn. Het paste ook precies bij je: een ludieke rol. Altijd gaan voor een grap.

Ook was je degene die het undergroundforum opstartte. Een forum dat nu al een dikke twintig jaar bestaat en waarop net als in onze jaren tachtig dagen in de Caenstraat en Verzetslaan over van alles en nog wat wordt gediscussieerd.
En laat ik niet vergeten dat jij ook degene was die er een paar jaar geleden voor zorgde dat de reunie van de undergroundclub een groot succes werd.
De laatste tijd hadden we een nieuwe gezamenlijke hobby: elke dag meedoen aan de Bronckhorst-monumentenkwis. In december bezochten we beiden nog het concert van Donder in Ulft. Nee, we liepen de deur niet plat bij elkaar, maar op een of andere manier waren we toch onafscheidelijk van elkaar.

Vorige week woensdag riep de moeder van Nathalie me toen ik in haar straat postbezorgde. ‘Kom even binnen, Hans, ik moet je wat vertellen: Roel heeft een ernstig ongeluk gehad.’ Ik kon niet anders dan vloeken.
Het onheilsbericht bracht een maalstroom van gedachten op gang: hoe heeft dat ongeluk kunnen gebeuren? Hoe kan dat nou op een parkeerplaats? Over het lot ook: op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn en dat soort dingen.

Maar het heeft allemaal geen zin. Het is gebeurd.

En dan hoor ik zondagavond dat je het niet hebt gered. Zesendertig jaar na onze kennismaking ben je vertrokken. Zo maar ineens; een vreemd ongeluk.

Roel, vaarwel jongen, de hemel is vast een originele man rijker.

Het was onwerkelijk om deze zo bruisende man nu zo stil in de kist te zien liggen. Maestro, Latje en ik hebben in Merleyn nog maar even geproost op de Scheids. Het leven is soms klote maar de dood meestal veel kloteriger.

Mooie spontane toespraak van Stijn F.

Zeker!

Is er een datum voor de scheids memorial wedstrijd?

Nee, nog niet. Stijn wil dat bepalen.

Dan stuur ik hem nog een aansporing via de mail.